شعری که پروین اعتصامی برای سنگ مزارش سروده است

این که خاک سیه اش بالین است *  ختر چرخ ادب پروین است

گر چه جز تلخی از ایام ندید* هر چه خواهی سخنش شیرین است

صاحب آن همه گفتار امروز*  سائل فاتحه و یاسین است

دوستان به که ز وی یاد کنند *  دل بی دوست دلی غمگین است

خاک در دیده بسی جان فرساست  * سنگ بر سینه بسی سنگین است

بیند این بستر و عبرت گیرد* هر که را چشم حقیقت بین است

هر که را باشی و ز هر جا برسی * آخرین منزل هستی این است

آدمی هر چه توانگر باشد*  چون بدین نقطه رسد مسکین است

اندر آن جا که قضا حمله کند * چاره تسلیم و ادب تمکین است

زادن و کشتن و پنهان کردن *  دهر را رسم و ره دیرین است

خرم آن کس که در این محنتگاه*  خاطری را سبب مسکین است                    منبع دیوان پروین